Eetstoornissen worden meestal gezien als een aandoening die tienermeisjes en jonge vrouwen treft. In werkelijkheid is dit niet het geval. Veel vrouwen en mannen blijven zich zorgen maken over gewicht en vorm naarmate ze ouder worden. Het feit is dat eetstoornissen overtreders van gelijke kansen zijn, culturele grenzen overschrijden en over de grenzen van leeftijd en geslacht springen.
Desondanks is er zeer weinig onderzoek gedaan om eetstoornissen op middelbare leeftijd (meestal gedefinieerd als de periode tussen 35 en 55 jaar) beter te begrijpen. Hoewel de symptomen van elke eetstoornis niet veel verschillen naar leeftijd, is de context waarin mensen op middelbare leeftijd ze ervaren vrij uniek.
prevalentie
Er zijn meer midlife-volwassenen met symptomen van eetstoornissen dan mensen met een officiële eetstoornis-diagnose, net als bij andere leeftijdsgroepen. Maar onderzoek dat specifiek is gericht op ongeordend eetgedrag en eetstoornissen bij mensen op middelbare leeftijd, ontbreekt aanzienlijk in vergelijking met jongere populaties.
Eetstoornissen bij midlife vrouwen
Het is pas de laatste jaren dat onderzoek naar eetstoornissen vrouwen op middelbare leeftijd omvat. Uit onderzoek blijkt dat jaarlijks ongeveer 3,6% van de vrouwen in de leeftijd van 40 tot 50 jaar een eetstoornis ervaart. Op basis van de DSM-5-criteria zijn andere gespecificeerde voedings- en eetstoornissen (OSFED; 1,7%) de meest voorkomende eetstoornis in deze leeftijdsgroep, gevolgd door eetbuistoornis (BED; 1%), boulimia nervosa (0,4%) , en anorexia nervosa (0,2%).
Volgens dr. Holly Grishkat, specialist op het gebied van midlife-eetstoornissen, vallen midlife- of oudere vrouwen met een eetstoornis in wezen in drie categorieën:
- Degenen die al jaren worstelen met een eetstoornis zonder behandeling te zoeken
- Degenen die als tiener of jongvolwassene een eetstoornis hadden en herstelden, om op middelbare leeftijd terug te vallen
- Degenen die voor het eerst op middelbare leeftijd een eetstoornis ontwikkelen
Grishkat zegt dat de meerderheid van de vrouwen op middelbare leeftijd die worstelen met eetstoornissen op latere leeftijd daadwerkelijk hun hele leven een eetstoornis hebben gehad, gevolgd door degenen die op jonge leeftijd een eetstoornis hadden.
Veel mensen met een eetstoornis lijden in stilte, waardoor het voor onderzoekers moeilijk is om in te schatten hoeveel mensen door deze stoornissen worden getroffen.
1:28Kijk nu: veelvoorkomende tekenen van een eetstoornis
Eetstoornissen bij mannen van middelbare leeftijd
Historisch gezien hebben studies eetstoornissen onderzocht vanuit een volledig vrouwelijke focus, waarbij mannen volledig werden verwaarloosd. Hierdoor is er zeer weinig bekend over de prevalentie van midlife-eetstoornissen bij mannen.
Lifetime-prevalentiepercentages voor 45- tot 59-jarige mannen op basis van aanvullende gegevens van de Amerikaanse National Comorbidity-enquête waren respectievelijk 0%, 1,3% en 2,7% voor anorexia nervosa, boulimia nervosa en BED. De prevalentie van 12 maanden voor eetstoornissen op middelbare leeftijd voor oudere mannen werd geschat tussen 0,2% en 1,6%.
Bij jonge mannen komt een versie van spierdysmorfie vaker voor dan anorexia - het lijkt ook hetzelfde te zijn bij mannen van middelbare leeftijd. Een onderzoek onder mannen van middelbare leeftijd met eetstoornissen toonde aan dat een aanzienlijk percentage zich bezighield met overmatige lichaamsbeweging, wat in deze populatie zeer riskant kan zijn omdat het kan bijdragen aan vallen en fracturen.
Oorzaken
De oorzaken van eetstoornissen bij oudere volwassenen zijn niet goed gedocumenteerd of begrepen. De belangrijkste reden is dat er een algemene misvatting bestaat dat eetstoornissen alleen tienermeisjes treffen.
Er zijn echter steeds meer aanwijzingen dat eetstoornissen niet exclusief zijn voor mensen onder de 30 jaar. Onderzoek heeft uitgewezen dat eetstoornissen kunnen worden veroorzaakt door perioden van reproductieve hormoonverandering, zoals de puberteit. Net als de puberteit is de perimenopauze ook een tijd die wordt gekenmerkt door verschuivingen in hormoonspiegels. Daarom veronderstellen sommige onderzoekers dat de hormoonfluctuaties die optreden in de perimenopauze ook een risicofactor kunnen zijn voor de ontwikkeling of instandhouding van eetstoornissen op middelbare leeftijd bij vrouwen.
Bovendien lijken problemen met het lichaamsbeeld, een veelvoorkomend kenmerk van eetstoornissen, met de leeftijd complexer te worden, vooral in culturen waarin de jeugd vaak wordt gepresenteerd als een standaard van schoonheid. Leeftijdsgerelateerde gewichtstoename en veranderingen in lichaamssamenstelling - waaronder een toename van lichaamsvet, verminderde stevigheid van de huid, herverdeling van vet en veranderende lichaamsvorm, en verminderde stofwisseling - kunnen er ook voor zorgen dat veel vrouwen (en vermoedelijk ook mannen) zich ontevreden voelen met hun uiterlijk , wat kan leiden tot ongezonde eetgewoonten.
Naast de hormonale veranderingen zijn er ook enkele duidelijke stressoren die uniek zijn voor de middelbare leeftijd en die kunnen leiden tot het ontstaan (of opnieuw opduiken) van een eetstoornis:
- Relatieproblemen (zoals echtscheiding of ontrouw)
- Het overlijden van een partner of echtgeno(o)t(e)
- Pensioen of verlies van een baan
- Lege-nest-syndroom
- Zorgen voor bejaarde ouders
- Gebrek aan voldoende spaargeld voor pensioen
- Rouw (inclusief verdriet veroorzaakt door de dood van een ouder, volwassen kind of vriend)
- Omgaan met verhoogde ziekte
- Gebrek aan enthousiasme voor het leven
- Pogingen om aandacht van familieleden te krijgen
- Oud worden/de dood onder ogen zien
risico's
Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het voor je lichaam is om te herstellen van de verwoestende effecten van eetstoornissen, waardoor ze nog gevaarlijker worden voor oudere volwassenen. En voor degenen die al jaren chronisch ziek zijn met een eetstoornis, kunnen de effecten versterkt zijn. Het volledige scala aan mogelijke medische gevolgen van eetstoornissen omvat:
- osteoporose
- Verhoogd risico op hoge bloeddruk
- Verhoogd risico op diabetes
- Hartproblemen zoals aritmieën, hartaandoeningen en hartfalen
- Bloedarmoede
- Cognitieve problemen
- Elektrolytafwijkingen
- Nierproblemen
Behandeling
Er is een groot gebrek aan onderzoek naar de behandeling van eetstoornissen bij midlifepatiënten. Eén onderzoek toonde aan dat slechts 27% van de vrouwen op middelbare leeftijd die voldeden aan de criteria voor een diagnose van een eetstoornis, enige behandeling kreeg
Gezien de overeenkomst in presentatie en beloop tussen eetstoornissen op middelbare leeftijd en jongvolwassenheid, is er een goede reden om aan te nemen dat de behandelingen die in jongere populaties zijn ontwikkeld, effectief zouden zijn bij oudere populaties. Ze bevatten:
- Cognitieve gedragstherapie (CGT): CGT wordt vaak beschouwd als een eerstelijnsbehandeling voor eetstoornissen en daagt onrealistische gedachten over voedsel en uiterlijk uit en helpt u productievere denkpatronen te ontwikkelen. Met name CGT-gerichte interventies die leeftijdsgerelateerde veranderingen in het lichaam, eigenwaarde, lichaamsacceptatie en zelfzorg aanpakken, hebben enige basis in onderzoek naar effectiviteit bij de behandeling van eetstoornissen.
- Groepstherapie: Door in groepsverband te werken, verbindingen te leggen en ervaringen te delen, kan iemand die op middelbare leeftijd met een eetstoornis worstelt, zien dat hij niet alleen is. Bij gebruik in combinatie met individuele therapie kan groepstherapie een uitstekende bron van behandeling en ondersteuning zijn voor mensen met boulimia of een eetbuistoornis.
- Gezinsgerichte behandeling (FBT): Soms aangeduid als de Maudsley-methode, is FBT ontworpen om te helpen bij het herstel van een eetstoornis met de hulp van familie en geliefden, inclusief ouders, partners en kinderen, vaak als aanvulling op en in combinatie met individuele therapie. Twee populaire FBT-programma's voor volwassenen zijn Uniting Couples in the Treatment of Anorexia Nervosa (UCAN) en Neurobiologically Enhanced With Family/Friends Eating Disorder Trait Response (NEW FED TR). Beide zijn ontworpen om volwassenen met anorexia nervosa op middelbare leeftijd te behandelen.
- Interpersoonlijke therapie: Deze vorm van psychotherapie kan je helpen inzicht te krijgen in zaken als rolwisselingen, verlies en onopgeloste relaties die ten grondslag kunnen liggen aan eetstoornissen en een overmatige focus op het lichaamsbeeld.
- Voedingstherapie: Een geregistreerde diëtist kan u helpen de componenten van een gezond voedingspatroon te leren (of opnieuw te leren) en u motiveren om de nodige veranderingen aan te brengen.
Omdat eetstoornissen psychische aandoeningen zijn, moet uw behandelteam een professional in de geestelijke gezondheidszorg, zoals een psycholoog of psychiater, bevatten, evenals een huisarts en een geregistreerde diëtist.
De 9 beste online therapieprogramma's We hebben onpartijdige beoordelingen geprobeerd, getest en geschreven van de beste online therapieprogramma's, waaronder Talkspace, Betterhelp en Regain.Hulp krijgen
Mensen op middelbare leeftijd die met een eetstoornis leven, kunnen ervaren dat er zowel intern als extern extra barrières zijn voor behandeling en herstel. Een persoon van middelbare leeftijd kan terughoudender zijn om te erkennen en hulp te zoeken vanwege de misvatting dat oudere mensen geen eetstoornis hebben (of zouden moeten krijgen). Er kan zelfs schaamte en schaamte bijkomen als gevolg van het ervaren van wat vaak ten onrechte wordt gezien als 'een probleem van adolescenten'.
Bovendien is de diagnose mogelijk niet zo snel bij zorgverleners die niet gewend zijn aan het zien van eetstoornissen in deze leeftijdsgroep, maar er is hulp beschikbaar en herstel is mogelijk.
Als u of een geliefde kampt met een eetstoornis, neem dan contact op met de hulplijn van de National Eating Disorders Association (NEDA) voor ondersteuning op 1-800-931-2237.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Een woord van Verywell
Als jij of een geliefde op middelbare leeftijd een eetstoornis krijgt, is het belangrijk om te weten dat je niet de enige bent. Er zijn anderen zoals jij die worstelen met symptomen van een eetstoornis in alle stadia van herstel.
Hoewel herstel een fysieke en mentale uitdaging kan zijn, is het mogelijk met de juiste ondersteuning. Als u of iemand die u kent enkele of alle symptomen van een eetstoornis ervaart, neem dan contact op met een arts, diëtist of professional in de geestelijke gezondheidszorg voor beoordeling en behandeling.
