Zelfhandicap houdt in dat je gedrag vertoont dat je kansen op succes saboteert. Waarom zouden mensen dingen doen waardoor de kans groter is dat ze falen? We willen allemaal een goed gevoel over onszelf hebben, maar onderzoekers hebben ontdekt dat we soms zo ver gaan dat we onze kansen op succes schaden om te voorkomen dat we verantwoordelijkheid nemen voor onze mislukkingen.
Als studenten bijvoorbeeld worden geconfronteerd met een belangrijk examen, kunnen ze de hele nacht wegblijven om te voorkomen dat ze studeren. Als ze het dan slecht doen, kunnen ze hun slechte scores de schuld geven van hun vrienden omdat ze hen laat weghouden in plaats van hun eigen gebrek aan intelligentie.
Simpel gezegd, zelfhandicap stelt mensen in staat een externe bron te vinden om mogelijke mislukkingen de schuld te geven. Hoewel dit een effectieve strategie kan zijn om het gevoel van eigenwaarde te beschermen, kan het begrijpelijkerwijs een aanzienlijk negatief effect hebben op succes.
Laten we eens nader bekijken waarom zelfhandicap optreedt en wat de mogelijke gevolgen van dit gedrag zijn.
Waarom doen mensen zelfhandicap?
Psychologen hebben ontdekt dat we allemaal een sterke behoefte hebben om onze mislukkingen de schuld te geven van krachten van buitenaf, terwijl we persoonlijk de eer opeisen voor onze successen. Dit gedrag beschermt ons gevoel van eigenwaarde, maar het kan ons ook dingen laten doen waardoor we minder kans van slagen hebben.
Deze neiging staat bekend als zelfhandicap, gedefinieerd als een zelf-saboterende actie of keuze die mensen ervan weerhoudt persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen voor de resultaten. In wezen creëren mensen obstakels, zodat eventuele mislukkingen vervolgens aan deze externe krachten kunnen worden toegeschreven. Falen kan tot ongemak leiden wanneer mensen zich realiseren dat hun eigen gebrek aan vaardigheid of voorbereiding tot de uitkomst heeft geleid.
Door acties te ondernemen die mogelijk succes ondermijnen, vermijden mensen de waarheid onder ogen te moeten zien en hun eigen tekortkomingen te accepteren.
Er zijn veel verschillende vormen van zelfhandicap. Soms kan dit gedrag vrij onschuldig zijn, maar in sommige gevallen kan het veel ernstiger zijn. In sommige gevallen kan het zelfs mensen ertoe aanzetten om potentieel gevaarlijk gedrag te vertonen.
Studenten kunnen bijvoorbeeld hun huiswerk uitstellen of het studeren uitstellen tot het allerlaatste moment. Atleten kunnen de training overslaan of de nacht voor een grote wedstrijd tot laat opblijven. In sommige gevallen kunnen mensen zich bezighouden met gevaarlijkere vormen van zelfhandicap, zoals drugs- en alcoholmisbruik.
Onderzoekers hebben gesuggereerd dat zelfhandicap kan worden gekoppeld aan wat bekend staat als de self-serving bias, waarbij mensen persoonlijke eer voor succes claimen, maar externe krachten de schuld geven van hun mislukkingen.
Stel je bijvoorbeeld voor dat je je hebt voorbereid om deel te nemen aan je allereerste marathon. Je hebt een trainingsschema gevolgd en gezond gegeten, maar naarmate de racedag nadert, merk je dat je twijfelt aan je vermogen om met succes de finish te bereiken.
In de weken en dagen voorafgaand aan de grote race merk je dat je je trainingssessies overslaat en junkfood eet. Wanneer de dag eindelijk aanbreekt om deel te nemen aan de marathon, merk je dat je je traag en uit vorm voelt. Als gevolg van dit zelfhandicapgedrag kun je je onvermogen om de race te beëindigen de schuld geven van een slechte conditie of een opgeblazen gevoel in plaats van je mogelijke gebrek aan bekwaamheid.
Onderzoek naar zelfhandicap
Het fenomeen werd voor het eerst beschreven door onderzoekers Stephen Berglas en Edward Jones in een onderzoek uit 1978 waarbij studenten willekeurig werden toegewezen aan volledige anagrammen, waarvan sommige oplosbaar waren en andere niet.
Na afloop kregen alle leerlingen te horen dat ze het goed hadden gedaan. Deze feedback was duidelijk verontrustend en verwarrend voor de deelnemers die de onoplosbare anagrammen hadden gekregen. Ze kregen te horen dat ze het goed hadden gedaan, maar hadden geen idee hoe of waarom ze dat hadden gedaan.
"Dit zijn de mensen die te horen krijgen dat ze briljant zijn, zonder te weten hoe die gevolgtrekking wordt afgeleid", zei Dr. Berglas in 2009 aan The New York Times.
De vrijwilligers werd vervolgens gevraagd of ze een prestatieverhogend of prestatieremmend medicijn wilden nemen voordat ze nog een test deden. Van de deelnemers koos maar liefst 70 procent van degenen die de onoplosbare anagrammen hadden gekregen, voor het prestatieremmende middel, vergeleken met slechts 13 procent van degenen die de oplosbare anagrammen hadden gekregen.
Waarom zouden sommigen het medicijn kiezen dat is ontworpen om hun prestaties bij een test te verminderen? Deze resultaten suggereren dat wanneer mensen vertrouwen hebben in hun capaciteiten om een taak uit te voeren, ze liever iets krijgen dat hen helpt om nog beter te presteren. Degenen die niet zeker zijn van hun capaciteiten, zullen echter eerder het medicijn willen dat hun prestaties schaadt, waardoor ze een externe bron krijgen om de schuld te geven voor hun mogelijke mislukkingen.
De effecten
Het doel van al deze zelfsabotage is om het ego en het gevoel van eigenwaarde te beschermen, en experts hebben ontdekt dat het echt werkt. Van mensen met een hoog zelfbeeld is aangetoond dat ze meer aan zelfhandicap doen. Voor veel mensen gebeurt dit gedrag bijna automatisch. We bedenken excuses voor mislukking voordat we het zelfs maar hebben geprobeerd, maar we doen dit vaak onbewust.
Hoewel zelfhandicap een grote bijdrage kan leveren aan het beschermen van ons gevoel van eigenwaarde, kan het ook ernstige negatieve bijwerkingen hebben. Als je barrières voor succes op je pad plaatst, is het onmogelijk dat je jezelf alle kansen geeft die je zou moeten hebben om je doelen te bereiken. Niet alleen dat, door uw kansen te belemmeren, verlaagt u in wezen uw verwachtingen voor uzelf, zowel nu als in de toekomst.
Onderzoeker Sean McCrea heeft ook ontdekt dat zelfhandicap kan leiden tot een lagere motivatie en minder prikkels om in de toekomst te proberen te slagen. In een reeks experimenten manipuleerde hij de scores van deelnemers op IQ-tests. Sommige deelnemers kregen de keuze om zich voor te bereiden op het afleggen van de test of om lid te worden van een "niet oefenen" -groep. Degenen die vervolgens slechte scores kregen, gaven eerder de schuld aan hun gebrek aan oefening, maar McCrae ontdekte ook in latere experimenten dat degenen die een excuus hadden voor hun lage scores (dwz afleiding, gebrek aan voorbereiding, enz.) minder gemotiveerd waren om zich voor te bereiden voor een toekomstige test dan degenen die geen externe schuld hadden.
"Door de handicap konden ze zeggen: 'Alles bij elkaar genomen, heb ik het eigenlijk best goed gedaan'", vertelde McCrea aan Benedict Carey die schreef voor The New York Times. "En er is geen drive om beter te worden."
Meer negatieve gevolgen van zelfhandicap:
- Studenten die aan zelfhandicap doen, geven aan dat ze wekelijks minder tijd besteden aan studeren.
- Zelfhandicaps hebben over het algemeen ook lagere cijfers.
- Ze gebruiken ook vaker alcohol voordat ze aan een taak beginnen.
- Het schaadt ook sociale relaties. Zelfhandicappers lijken altijd een excuus te hebben, dus worden ze vaak gezien als 'zeurpieten'. Onderzoekers hebben ontdekt dat zelfhandicappers negatiever worden beoordeeld door hun leeftijdsgenoten.
Zelfhandicap kan het ego beschermen, maar het brengt aanzienlijke kosten met zich mee. Het plaatsen van obstakels voor succes kan een excuus zijn voor mislukkingen, maar het maakt ons ook meer geneigd om te falen. Heb je nu een goed gevoel over jezelf of geef je alles en riskeer je mislukking? Het onderzoek suggereert dat hoewel je gevoel van eigenwaarde een tijdelijke klap kan krijgen, het opgeven van zelfhandicapgedrag misschien beter is voor toekomstig succes.
Een woord van Verywell
Als u vermoedt dat u aan zelfhandicap doet, neem dan contact op met een therapeut. Een gediplomeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg kan je helpen om zelfsabotage te overwinnen, zodat je je doelen kunt bereiken en je beter over jezelf kunt voelen.
