Effecten van collectief trauma op het dagelijks leven

Collectief trauma verwijst naar een traumatische gebeurtenis die wordt gedeeld door een groep mensen. Het kan een kleine groep betreffen, zoals een gezin, of het kan een hele samenleving betreffen.

Traumatische gebeurtenissen die groepen treffen, kunnen zaken zijn als een vliegtuigongeluk, natuurramp, massale schietpartijen, hongersnoden, oorlog of pandemie. Bekende collectieve trauma's zijn onder meer de Amerikaanse slavernij, de Holocaust, de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, de aanval op Pearl Harbor, de terroristische aanslagen van 11 september en de COVID-19-pandemie.

Mensen hoeven de gebeurtenis niet per se uit de eerste hand te hebben meegemaakt om erdoor te worden veranderd. Kijken naar de gebeurtenissen die zich op het nieuws ontvouwen, kan bijvoorbeeld traumatisch zijn.

Traumatische ervaringen kunnen een enorme verschuiving veroorzaken in de manier waarop mensen in een cultuur zich gedragen, voelen, samenwerken en hun kinderen opvoeden.

Hoe trauma de geestelijke gezondheid kan beïnvloeden

Sommige traumatische ervaringen zijn individueel. Een bijna-doodongeval kan bijvoorbeeld maar één persoon treffen. Traumatische ervaringen kunnen leiden tot een verscheidenheid aan fysiologische, psychologische, relationele, spirituele en maatschappelijke reacties.

Sommige mensen komen relatief ongeschonden uit een traumatische ervaring. Andere mensen kunnen voor altijd veranderen door een traumatische gebeurtenis. De exacte mate van verschillende reacties op traumatische ervaringen hangt af van een aantal factoren, waaronder eerdere traumageschiedenis, huidige stressoren, mate van veerkracht en de mate waarin er betekenisvolle relaties zijn.

Een traumatische situatie kan iemands vermogen om met stress om te gaan veranderen. Individuen kunnen het gevoel hebben dat hun leven geen zin meer heeft en ze kunnen moeite hebben om plezier te ervaren. Soms vervagen traumareacties na verloop van tijd. Individuen kunnen een paar dagen of weken worstelen met stress, angst of slaapproblemen, maar na verloop van tijd kunnen de symptomen verbeteren.

Aandoeningen die het gevolg zijn van een trauma

Trauma wordt geassocieerd met de ontwikkeling van veel aandoeningen. Sommige mensen ontwikkelen PTSS, een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door symptomen zoals nachtmerries en flashbacks. Bovendien hebben veel mensen te maken met angst na een traumatische gebeurtenis.

PTSS

Personen met PTSS kunnen moeite hebben met concentreren en ze kunnen zich tot het uiterste inspannen om alles te vermijden dat hen aan de traumatische gebeurtenis herinnert.

Andere traumatische ervaringen worden gedeeld door hele groepen. Hoewel de impact die het heeft op de geestelijke gezondheid sterk kan verschillen van persoon tot persoon, zijn de meeste mensen het erover eens dat de ervaring hun psychisch welzijn op de een of andere manier heeft beïnvloed. We zullen leren in hoeverre de effecten ons in de toekomst zowel collectief als individueel hebben beïnvloed.

Ongerustheid

Angst begint als een normale reactie op signalen van gevaar, maar wordt pathologisch wanneer het ons blijft beïnvloeden zonder het directe signaal. Veel mensen hebben angst ervaren als gevolg van een traumatische ervaring. Zo zorgde de COVID-19-pandemie ervoor dat veel mensen zich gespannen en onzeker voelden over het leven. Of ze zich nu zorgen maakten over ziek worden, niet in staat zijn om dierbaren te bezoeken, kinderen die niet naar school gaan, hun financiële toekomst of zich laten vaccineren, de pandemie creëerde een collectieve ervaring die de mentale gezondheid van de meeste mensen op een vergelijkbare manier beïnvloedt.

Positieve reacties op trauma

Traumatische gebeurtenissen kunnen ook kansen zijn voor enorme groei. In feite noemen onderzoekers dit posttraumatische groei.

Groter zelfrespect

Na een traumatische ervaring melden sommige mensen een groter zelfrespect en positievere relaties. Ze zeggen misschien dat hoewel ze zouden willen dat de traumatische gebeurtenis niet heeft plaatsgevonden, ze het gevoel hebben dat ze op een betere plek zijn.

Soms kunnen hele groepen of samenlevingen worden beïnvloed op een manier die hen helpt om positieve verandering teweeg te brengen. Ze kunnen zich door elkaar gesteund voelen. Ze kunnen samenkomen voor een gemeenschappelijk doel. En ze kunnen zelfs minder psychologische pijn melden als het een gedeelde ervaring is.

Wanneer groepen of samenlevingen traumatische ervaringen meemaken, kunnen ze positieve veerkrachtstrategieën en manieren ontwikkelen om ermee om te gaan, waaronder neuriën, zingen en dansen.

Zowel positieve als negatieve uitkomsten zijn mogelijk

Veel van het onderzoek richt zich vaak op mensen die een positieve of negatieve uitkomst hebben na een traumatische gebeurtenis. Maar sommige mensen ervaren beide. Ze kunnen enkele symptomen van PTSS hebben en tegelijkertijd enkele positieve resultaten ervaren als gevolg van een traumatische gebeurtenis.

Solidariteit bevordert genezing

Soms leidt gedeelde pijn tot solidariteit die genezing bevordert, omdat individuen zich kunnen verdedigen tegen een gemeenschappelijke ervaring en samen betekenis kunnen vinden in hun ervaring.

Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat gedeelde pijn sommige groepen daadwerkelijk kan helpen samen te komen. Dit is zowel gevonden in laboratoriumexperimenten als in studies uitgevoerd op gemeenschappen die een traumatische gebeurtenis hebben doorstaan.

In één laboratoriumonderzoek werd een groep deelnemers bijvoorbeeld gevraagd om taken uit te voeren die pijn veroorzaakten, zoals hun handen onderdompelen in ijskoud water of rechtopstaande squats op de muur uitvoeren. De andere groep kreeg taken die geen pijn veroorzaakten, zoals hun handen onderdompelen in water op kamertemperatuur en 60 seconden op één been balanceren.

Deelnemers aan de pijngroep meldden zich meer verbonden te voelen met elkaar in vergelijking met de groep die geen pijn ervoer. Vervolgstudies gaven aan dat de pijnervaringen ook de samenwerking tussen groepsleden vergrootten.

Hetzelfde fenomeen werd aangetoond in 2010, toen Chili een aardbeving meemaakte die meer dan 22.000 huizen trof. Onderzoekers ontdekten dat de mensen die samenwerkten om water, voedsel, brandhout, onderdak en emotionele steun te krijgen, een verminderde impact van het trauma vertoonden.

Door samen te werken om elkaar te helpen, nam altruïsme, sociale steun, cohesie en positieve sociale overtuigingen en waarden toe.

Negatieve reacties op collectief trauma

Hele gemeenschappen kunnen dezelfde soorten symptomen ervaren. En wanneer een hele samenleving getraumatiseerd is, wordt genezing moeilijker.

Het is moeilijk om behandelaars te vinden die ook niet getraumatiseerd zijn. En als je omringd bent door vrienden en familie die worstelen met symptomen, is de kans groter dat je die symptomen zelf krijgt. Deze ervaring is heel gebruikelijk en wordt plaatsvervangend trauma genoemd.

Pijn kan wijdverbreid zijn en nutteloze reacties kunnen genormaliseerd worden. Een hele samenleving kan bijvoorbeeld na een hongersnood voedsel gaan hamsteren, zelfs wanneer er weer voedsel in overvloed is. Angst kan besmettelijk zijn omdat iedereen in een staat van chronische stress begint te leven. Individuen kunnen lijden en hele gemeenschappen kunnen moeite hebben om vooruit te komen.

Intergenerationeel trauma

Mensen die traumatische ervaringen hebben meegemaakt, kunnen hun traumareacties doorgeven aan de volgende generatie. Dit is te zien in gezinnen. Een ouder die als kind veel misbruik heeft meegemaakt, kan bijvoorbeeld angstige en angstige kinderen opvoeden.

Intergenerationeel trauma kan echter ook in samenlevingen als geheel worden gezien. Mensen die genocide overleven, kunnen bijvoorbeeld doorgaan met het opvoeden van kinderen die symptomen vertonen van getraumatiseerd zijn, ook al waren ze niet echt aanwezig bij de traumatische gebeurtenis.

Uit een onderzoek bleek dat er in Oekraïne sprake was van intergenerationeel trauma. Individuen die Holodomor, de massale hongersnood van miljoenen Sovjet-Oekraïners van 1932 tot 1933, overleefden, leken hun trauma door te geven aan hun kinderen en kleinkinderen.

Een onderzoek uit 2020 wees uit dat problemen zoals riskant gezondheidsgedrag, angst en schaamte, voedselhamsteren, te veel eten, autoritaire opvoedingsstijlen, hoge emotionele behoeftigheid en weinig gemeenschapsvertrouwen van de ene generatie op de andere werden doorgegeven. De jongere generaties leken in "overlevingsmodus" te zijn, ook al waren ze veilig.

Gemeenschappen die traumatische ervaringen overleven, variërend van massale schietpartijen tot natuurrampen, kunnen hun traumatische reacties doorgeven aan de jongere generaties. De verhalen die ze vertellen en het gedrag dat ze vertonen, kunnen ertoe leiden dat jongere generaties zich gedragen alsof ze het trauma ook hebben meegemaakt.

Sommige onderzoeken geven aan dat de traumareacties die van de ene generatie op de andere kunnen worden doorgegeven, niet alleen psychologisch of gedragsmatig zijn. Er kunnen ook biologische gevolgen zijn van trauma.

Een studie die de levensduur van krijgsgevangenen uit de burgeroorlog onderzocht, wees uit dat soldaten die in zwaardere omstandigheden werden vastgehouden, zonen hadden die op jongere leeftijd stierven.

Onderzoekers ontdekten dat de zonen van ex-krijgsgevangenen die gevangen werden genomen toen de kampomstandigheden het slechtst waren, 1,1 keer meer kans hadden om te overlijden op de leeftijd van 45 dan zonen van niet-krijgsgevangenen en 1,09 keer meer kans om te overlijden dan de zonen van ex-krijgsgevangenen toen kampomstandigheden waren beter.

Vaderlijke ex-POW-status had geen invloed op de levensduur van dochters. De auteurs van de studie vermoeden dat de biologie van de vader werd beïnvloed en dat trauma een genetisch effect had op hun zonen.

Naast deze onderzoeken komt intergenerationeel trauma vaak routinematig voor in onze samenleving als gevolg van armoede, opsluiting, geweld in de gemeenschap en misbruik in gezinnen.

Maatschappelijke veranderingen in collectief trauma

Soms heeft de impact van collectief trauma langdurige gevolgen voor de manier waarop een samenleving functioneert. Neem bijvoorbeeld de aanslagen op 9/11.

Een belangrijke verandering die plaatsvond na de aanslagen was de manier waarop TSA passagiers screent. Regels over wat u aan boord van een vlucht mag meenemen zijn gewijzigd. En ook de screeningsprocedures veranderden.

Die beschermende maatregelen blijven vandaag van kracht als gevolg van die gebeurtenis. Het was een maatschappelijke verschuiving die voortkwam uit een collectief trauma.

Berichtgeving in de media

De manier waarop de media verslag doen van een groot incident kan een aanzienlijke impact hebben op hoe individuen en gemeenschappen reageren op traumatische gebeurtenissen.

Bomaanslagen op de marathon van Boston

Een voorbeeld van hoe de media de traumatische reactie kunnen beïnvloeden, waren de reacties van de Boston Marathon Bombings.

In één onderzoek kregen individuen in de VS twee tot vier weken na de bomaanslagen een enquête. Zes maanden later werden ze opnieuw ondervraagd.

Hun antwoorden maten hun acute stresssymptomen. Ze meldden ook hoeveel tijd ze besteedden aan het kijken naar de berichtgeving in de media over de bomaanslagen. Ze rapporteerden of de afbeeldingen grafisch (bloederig) of niet-grafisch (chaotisch, niet-bloedig) waren.

Zes maanden later rapporteerden ze posttraumatische stresssymptomen, beoordeelden ze hun angst voor terrorisme en rapporteerden ze hoe vaak hun fysieke en emotionele gezondheid het sociaal en werkgerelateerd functioneren in de voorafgaande week verstoorde.

Personen die een grotere blootstelling aan grafische beelden rapporteerden, rapporteerden meer acute stresssymptomen in de weken na de bomaanslagen. Ze meldden ook verhoogde posttraumatische stresssymptomen, grotere angst voor toekomstig terrorisme en functionele beperkingen zes maanden later.

Onderzoekers concludeerden dat zowel de hoeveelheid blootstelling aan media als de grafische inhoud van de blootstelling verband hielden met de toegenomen symptomen die individuen ervoeren.

Nieuws consumeren over een traumatische gebeurtenis

Mediaportretten dragen in hoge mate bij aan trauma dat zich in de samenleving voordoet. Het is dus belangrijk om op de hoogte te zijn van het nieuws dat je consumeert tijdens een traumatische gebeurtenis. Keer op keer naar gruwelijke beelden van dood, vernietiging en wanhoop kijken, kan je traumatiseren, zelfs als je niet in fysiek gevaar verkeert.

Het internet heeft het gemakkelijk gemaakt om de klok rond media te consumeren. En het kan verleidelijk zijn om constant door het nieuws te scrollen om het gevoel te hebben dat je op de hoogte blijft van de laatste gebeurtenissen. Maar het is mogelijk om up-to-date te blijven zonder jezelf de hele tijd in de inhoud onder te dompelen.

Sociale media

Sociale media spelen ook een rol bij de collectieve reactie op een traumatische gebeurtenis. Op elk willekeurig moment kun je via sociale media zien hoe andere mensen reageren op een natuurramp of terroristische daad. Met sociale media kunnen de afbeeldingen / verhalen in je gezicht zijn omdat ze vaak worden gedeeld.

Negatieve tol op geestelijke gezondheid

Het is mogelijk dat tijdens een ingrijpende traumatische gebeurtenis aan sociale media gekluisterd blijven, schadelijk kan zijn voor uw geestelijke gezondheid. Luisteren naar mensen die ruzie maken over de beste manier om bijvoorbeeld op een gruwelijke gebeurtenis te reageren, kan je gevoelens van wanhoop vergroten.

Of het keer op keer kijken naar dezelfde grafische beelden kan een negatieve invloed hebben op uw welzijn. Het is vaak nuttig om te ontgif.webpten van sociale media om je hersenen een beetje rust te geven.

Sociale media kunnen positief zijn

Er zijn momenten waarop reacties op sociale media nuttig kunnen zijn. Praten met andere mensen die zich kunnen vinden in uw ervaringen en die uw pijn delen, kan u helpen genezen. Mensen kunnen onderdeel worden van ondersteunende netwerken, leren over en deelnemen aan procesgroepen, en leren over webinars en panelprogramma's waarin anderen worden geobserveerd tijdens het verwerken.

Na de terroristische aanslagen in Parijs in 2015 keken onderzoekers naar de gesprekken op Twitter. Ze verzamelden tweets met specifieke hashtags en gebruikten deze om meer dan 62.000 accounts te identificeren. Vervolgens analyseerden ze de inhoud van de tweets van deze gebruikers van april 2015 tot juni 2016 om verschillend woordgebruik voor en na de aanvallen te identificeren.

Ze maten de frequentie van termen met positief en negatief affect, uitingen van gedeelde waarden, uitingen van verdriet, angst en woede, en termen die verband houden met prosociaal gedrag.

Over het algemeen vonden ze dat de toename in termen van negatieve affecten en uitingen van angst en verdriet meer dan een week aanhield.

Het gebruik van termen gerelateerd aan prosociaal gedrag en gedeelde waarden nam de dag na de aanslagen toe en bleef hoog in de maanden na de aanslagen.

Dit patroon ondersteunde het idee dat leden van de betrokken gemeenschap na een ramp veel praten over hun ervaringen. Dit kan leiden tot een collectieve emotie die prosociaal gedrag kan bevorderen, waaronder solidariteit

Een woord van Verywell

Na een traumatische gebeurtenis is het belangrijk om na te denken over hoe u reageert en hoe uw gemeenschap op de gebeurtenis reageert. Als je naar een traumatische gebeurtenis kijkt als een manier om samen te werken voor het algemeen welzijn, zou je kunnen ontdekken dat je sneller kunt genezen van de ervaring. En je zult misschien ontdekken dat je sterker en beter vooruit kunt gaan dan voorheen.

7 manieren om met een crisis om te gaan