Nieuw educatief model voor het onderwijzen van seksuele toestemming omarmd door jongeren, vindt onderzoek

Belangrijkste leerpunten

• Jonge mensen willen over toestemming praten op een manier die verder gaat dan binaire getallen over verkrachting en 'actieve toestemming', vindt nieuw onderzoek.
• Ze meldden dat ze in staat waren om meer over toestemming te praten en deze te begrijpen wanneer het werd weergegeven door een continuüm.

Jonge mensen willen op een genuanceerde manier over toestemming praten die de vele grijze gebieden verklaart die ze ervaren tijdens het navigeren door seks en relaties, vindt nieuw onderzoek.

Hoewel jonge mensen goed op de hoogte zijn van de binaire, wettelijke definities van toestemming, geven die definities niet voldoende de verschillende ervaringen weer die ze hebben, volgens het onderzoek dat in het tijdschrift werd gepubliceerd. Seksuele voorlichting. Jongeren die bij het onderzoek betrokken waren, wilden praten over de gecompliceerde grijze gebieden van instemming, maar krijgen daar vaak geen ruimte voor als de leerplannen voor seksuele voorlichting gericht zijn op de wet.

De bevindingen kunnen seksuele voorlichters helpen om leerplannen te maken die voldoen aan de behoeften van jonge mensen en hen vaardigheden te geven die ze nodig hebben om door seks en relaties te navigeren.

"Als je ruimte kunt houden en toestemming kunt geven voor de meer ongemakkelijke en gecompliceerde gesprekken… zoveel jonge mensen willen daarheen gaan, en dat is een van de beste leermogelijkheden", zegt Elsie Whittington, PhD, de auteur van het onderzoek en een docent criminologie aan de Manchester Metropolitan University.

Wat het door jongeren geleide onderzoek heeft gevonden

Whittingtons onderzoek werd volledig door deelnemers geleid. In de loop van twee jaar werkte ze met groepen jongeren van 13-25 jaar (77% van de deelnemers was jonger dan 18 jaar) om interactieve activiteiten en discussies te ontwikkelen op zeven locaties in Zuid-Engeland. Het doel van het project was "om een ​​verslag van seksuele toestemming te coproduceren dat overeenkwam met het dagelijkse leven van jonge mensen", schreef Whittington.

Tijdens het onderzoek beschreven deelnemers toestemming gewoonlijk als "een beslissing over seks die vrij moet worden genomen", aldus de studie. Maar ze verzetten zich tegen het gebruik van juridische taal. "Hoewel deelnemers bekend waren met de concepten, verzetten ze zich vaak tegen het labelen van ervaringen en scenario's als 'verkrachting', 'geweld' of 'dwang', en velen hadden moeite om te verwoorden hoe 'actieve' expliciete toestemming in de praktijk zou kunnen voorkomen," schreef Whittington. </s>️</s>️</s>️</s>️</s>️</s>️</s>️</s>️</s>️</s>️</s>️</s>

Elsie Whittington, PhD

"Het is echt cultureel abnormaal voor ons om ronduit nee te zeggen tegen dingen. Dus waarom zouden we dat plotseling kunnen doen in een seksuele context, die soms als een groot probleem voelt, of waar we niet worden ondersteund om een ​​taal te hebben en om te communiceren wat we willen en wat we niet willen?"

- Elsie Whittington, PhD

Sommige recente campagnes voor seksuele voorlichting hebben het belang van 'actieve, mondelinge toestemming' benadrukt, maar de deelnemers vonden ook dat dit niet overeenkwam met hun ervaringen. Ze ontdekten dat non-verbale signalen vaker voorkwamen dan verbaal tijdens seks.' "Het is echt cultureel abnormaal voor ons om ronduit nee te zeggen tegen dingen", zegt Whittington. "Dus waarom zouden we dat ineens kunnen doen in een seksuele context, die soms als een groot probleem voelt, of waar we niet worden ondersteund om een ​​taal te hebben en om te communiceren wat we willen en wat we niet willen? "

Uiteindelijk ontwikkelde Whittington een continuüm om vast te leggen hoe de deelnemers spraken over toestemming. Aan de ene kant staat 'verkrachting', rechts daarvan is 'niet-consensueel', dan is er 'passieve toestemming' en aan de rechterkant staat 'actieve toestemming'.

Het continuüm is niet perfect. Whittington merkt op dat "de grens tussen 'passieve toestemming' en 'niet-consensuele' ontmoetingen problematisch is", bijvoorbeeld. Maar ze ontdekte dat het gebruik van het continuüm bij het lesgeven deelnemers in staat stelde een meer genuanceerde discussie over toestemming te voeren. "Als reactie op op scenario's gebaseerde activiteiten en discussie, zei een aantal deelnemers dat ze 'meer over toestemming begrijpen als je verschillende scenario's ziet'", schreef ze, een deelnemer citerend. bepaalde situaties.

Toestemmingsonderwijs verschuiven van binaire bestanden

Jongeren verwelkomen gesprekken over toestemming die genuanceerd zijn en ongemakkelijke 'grijze gebieden' aanpakken, concludeert het onderzoek. Whittington zegt dat dit het belang aantoont van het verschuiven van toestemming en seksuele voorlichting om gesprekken over ethiek op te nemen in plaats van alleen de wet.

"Waar we meer over moeten praten, is hoe we ethische interacties hebben, hoe we onderhandelen, hoe we macht herkennen", zegt ze. "We zouden geen toestemming moeten zoeken om de wet niet te overtreden. We moeten toestemming vragen of doen zodat we allemaal een leuke tijd hebben."

Justin Hancock

"Als we het alleen over mondelinge toestemming hebben… dan staat het geen voortdurende toestemming toe. Dingen veranderen, ons lichaam verandert altijd, onze reacties op seks veranderen altijd."

- Justin Hancock

Seks- en toestemmingsvoorlichting zou moeten gaan over het geven van hulpmiddelen aan jongeren die ze nodig hebben in plaats van "de juiste boodschap af te geven", zegt Justin Hancock, oprichter van de website BISH voor seksuele en relationele voorlichting en auteur van Kunnen we praten over toestemming? Seksuele voorlichters die zich volledig richten op berichten als 'mondelinge toestemming' zijn niet eerlijk, zegt hij, omdat dat waarschijnlijk niet representeert hoe ze zelf communiceren tijdens seks.

Hancock vervolgt: "Als we het alleen hebben over mondelinge toestemming en akkoord gaan met een reeks dingen die we zullen doen of zouden kunnen doen of absoluut niet willen doen, dan staat het geen voortdurende toestemming toe", zegt hij. . "Dingen veranderen, ons lichaam verandert altijd, onze reacties op seks veranderen altijd."

Hij zegt dat Whittingtons paper een 'belichaamde kijk op toestemming' weergeeft die hij gebruikt in zijn eigen toestemmingseducatie met jonge mensen om hen te helpen begrijpen hoe toestemming eruitziet en aanvoelt, wat een gevoel van autonomie is. "Als we het alleen maar hebben over mondelinge toestemming en niet over hoe belichaamd agentschap aanvoelt, dan geven we mensen helemaal geen tools", zegt hij.

Wat dit voor u betekent?

Jongeren willen praten over de 'grijze gebieden' van seksuele toestemming, maar vaak krijgen ze niet de middelen of ruimte om dat te doen. Je kunt jonge mensen in je leven helpen in contact te komen met bronnen zoals BISH, Scarleteen en Sex, enz.

De potentiële gezondheidsvoordelen van BDSM