Drugsverslaving is een complexe en chronische hersenziekte. Mensen met een drugsverslaving ervaren een dwangmatig, soms oncontroleerbaar verlangen naar hun favoriete drug. Doorgaans zullen ze drugs blijven zoeken en gebruiken, ondanks het feit dat ze extreem negatieve gevolgen ondervinden van het gebruik.
Kenmerken van verslaving
Volgens het National Institute on Drug Abuse (NIDA) is verslaving een chronische, terugkerende aandoening die wordt gekenmerkt door:
- Dwangmatig drugs zoeken
- Voortgezet gebruik ondanks schadelijke gevolgen
- Langdurige veranderingen in de hersenen
NIDA merkt ook op dat verslaving zowel een geestesziekte als een complexe hersenstoornis is.
Het diagnosticeren van verslaving vereist een beoordeling door een getrainde en gecertificeerde professional. Praat met een arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg als u denkt dat u een probleem heeft met verslaving of middelenmisbruik.
Gedragsmanifestaties van verslaving
Wanneer vrienden en familieleden te maken hebben met een geliefde die verslaafd is, zijn het meestal de uiterlijke gedragingen van de persoon die de voor de hand liggende symptomen van verslaving zijn.
Die gedragingen zijn voornamelijk gecentreerd rond de verminderde controle van de verslaafde:
- De buitensporige frequentie van drugsgebruik ondanks pogingen tot controle
- Meer tijd bij het gebruiken of herstellen van medicijneffecten drug
- Voortgezet gebruik ondanks aanhoudende problemen
- Een vernauwing van de focus op beloningen die verband houden met verslaving
- Een onvermogen om stappen te ondernemen om de problemen aan te pakken
Het onvermogen om zich te onthouden
Onderzoek heeft aangetoond dat langdurig drugsgebruik een chemische verandering in de hersenen van de verslaafde veroorzaakt die het beloningssysteem van de hersenen verandert, waardoor dwangmatig zoeken naar drugs wordt veroorzaakt met toenemende negatieve gevolgen.
Deze staat van verslaving, wanneer de activiteit voortduurt ondanks negatieve gevolgen en ondanks het feit dat het niet langer lonend is, wordt door verslavingsdeskundigen het 'pathologische streven naar beloningen' genoemd. Het is het resultaat van chemische veranderingen in het beloningscircuit van de hersenen.
Hoe verslaving begint
De reden dat mensen zich bezighouden met activiteiten die verslavend kunnen worden, is in de eerste plaats om te experimenteren, vanwege de sociale omgeving, of om een gevoel van euforie te krijgen of om een emotionele toestand van dysforie te verlichten.
Wanneer mensen drinken, drugs gebruiken of deelnemen aan ander beloningszoekend gedrag (zoals gokken, eten of seks hebben), ervaren ze een "high" die hen de beloning of verlichting geeft waarnaar ze op zoek zijn.
Genetische factoren
Verslaving heeft ook een genetische component die sommige mensen vatbaarder kan maken om verslaafd te raken aan drugs. Sommige mensen hebben beschreven dat ze zich verslaafd voelen vanaf de eerste keer dat ze een middel gebruiken. Onderzoekers hebben ontdekt dat de erfelijkheid van verslavingen ongeveer 40-60% is en dat genetica "reeds bestaande kwetsbaarheden voor verslaving (en) verhoogde gevoeligheid voor omgevingsrisicofactoren biedt."
Veranderingen in de hersenen
Een high is het resultaat van verhoogde dopamine- en opioïde peptide-activiteit in de beloningscircuits van de hersenen. Maar na de high die ze ervaren, is er een neurochemische rebound waardoor de beloningsfunctie van de hersenen onder het oorspronkelijke normale niveau daalt. Wanneer de activiteit wordt herhaald, wordt niet hetzelfde niveau van euforie of verlichting bereikt. Simpel gezegd, de persoon wordt nooit echt zo high als die eerste keer.
Lagere hoogtepunten en lagere dieptepunten
Naast het feit dat de verslaafde persoon een tolerantie ontwikkelt voor het hoge, dat meer nodig heeft om hetzelfde niveau van euforie te bereiken, is het feit dat de persoon geen tolerantie ontwikkelt voor het emotionele dieptepunt dat hij daarna voelt. terugkeren naar 'normaal', keert de persoon terug naar een diepere staat van dysforie.
Wanneer hij verslaafd raakt, verhoogt de persoon de hoeveelheid drugs, alcohol of de frequentie van het verslavende gedrag in een poging om terug te keren naar die aanvankelijke euforische toestand. Maar de persoon ervaart uiteindelijk een dieper en dieper dieptepunt als het beloningscircuit van de hersenen reageert op de cyclus van bedwelming en terugtrekking.
Wanneer beloning zoeken pathologisch wordt
Volgens de American Society of Addiction Medicine (ASAM) is dit het punt waarop het najagen van beloningen pathologisch wordt:
- Beloning zoeken wordt dwangmatig of impulsief
- Het gedrag houdt op plezierig te zijn
- Het gedrag biedt geen verlichting meer
Niet langer een functie naar keuze
Met andere woorden, de verslaafde voelt zich gedwongen - ondanks zijn eigen bedoelingen om te stoppen - om gedrag te herhalen dat niet langer lonend is om te proberen te ontsnappen aan een overweldigend gevoel van niet op zijn gemak te zijn, maar geen verlichting vindt.
Volgens ASAM is verslaving op dit moment niet langer alleen een functie van keuze. Dientengevolge is de staat van verslaving een ellendige plek om te zijn, voor de verslaafde en voor de mensen om hem heen.
Als u of een geliefde worstelt met middelengebruik of verslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Chronische ziekte en terugvallen
Voor veel verslaafden kan verslaving een chronische ziekte worden, wat betekent dat ze een terugval kunnen krijgen die vergelijkbaar is met die van andere chronische ziekten, zoals diabetes, astma en hypertensie, wanneer patiënten zich niet aan hun behandeling houden. kan zelfs na lange perioden van onthouding optreden. De verslaafde kan actie ondernemen om weer in remissie te komen. Maar hij blijft het risico lopen op een nieuwe terugval. De ASAM merkt op: "Zonder behandeling of betrokkenheid bij herstelactiviteiten is verslaving progressief en kan dit leiden tot invaliditeit of vroegtijdig overlijden."