Er is nog steeds een vrij verhitte controverse op het gebied van de psychologie over de vraag of onderdrukte herinneringen kunnen of moeten worden hersteld, en of ze juist zijn of niet. De duidelijkste kloof lijkt te bestaan tussen beoefenaars van de geestelijke gezondheidszorg en onderzoekers.
In één onderzoek hadden clinici een veel grotere neiging om te geloven dat mensen herinneringen die in therapie kunnen worden hersteld, verdringen dan de onderzoekers deden. too Ook het grote publiek gelooft in onderdrukte herinneringen. Het is duidelijk dat er meer onderzoek nodig is op het gebied van geheugen.
Trauma kan worden vergeten
De meeste mensen herinneren zich de slechte dingen die hen overkomen, maar soms worden extreme trauma's vergeten. Wetenschappers bestuderen dit en we beginnen te begrijpen hoe dit gebeurt.
Wanneer dit vergeten extreem wordt, ontwikkelt zich soms een dissociatieve stoornis, zoals dissociatieve amnesie, dissociatieve fuga, depersonalisatiestoornis en dissociatieve identiteitsstoornis. Deze stoornissen en hun relatie tot trauma worden nog bestudeerd.
Hoe het geheugen werkt
Geheugen is niet zoals een bandrecorder. De hersenen verwerken informatie en slaan deze op verschillende manieren op. De meesten van ons hebben enkele licht traumatische ervaringen gehad, en deze ervaringen lijken soms met een hoge mate van detail in onze hersenen te worden gebrand.
Wetenschappers bestuderen de relatie tussen twee delen van de hersenen, de amygdala en de hippocampus, om te begrijpen waarom dit zo is. Dit is wat we op dit moment weten:
- Matig trauma kan het langetermijngeheugen verbeteren. Dit is de ervaring met gezond verstand die de meesten van ons hebben, en het maakt het moeilijk te begrijpen hoe de herinnering aan vreselijke gebeurtenissen kan worden vergeten.
- Extreem trauma kan langdurige opslag verstoren en herinneringen opslaan als emoties of sensaties in plaats van als herinneringen. Onderzoek wijst uit dat het tot enkele dagen kan duren om een gebeurtenis volledig in het langetermijngeheugen op te slaan
- Zintuiglijke prikkels in het heden kunnen vergeten materiaal aan de oppervlakte brengen. Dit komt omdat het materiaal wordt geassocieerd met de trigger via een proces dat bekend staat als 'toestandsafhankelijk geheugen, leren en gedrag'
- In het laboratorium zijn "valse herinneringen" aan licht traumatische gebeurtenissen gecreëerd. Het is onduidelijk in hoeverre dit in andere settings voorkomt.
- Studies hebben aangetoond dat mensen die een extreem trauma meemaken soms het trauma vergeten. De herinnering aan het trauma kan later in het leven terugkeren, meestal beginnend in de vorm van gewaarwordingen of emoties, soms met "flashbacks" waarbij de persoon het gevoel heeft de herinnering opnieuw te beleven. Dit materiaal raakt geleidelijk meer geïntegreerd totdat het op andere herinneringen gaat lijken.
Debat over herstelde herinneringen
Zijn herstelde herinneringen noodzakelijkerwijs waar? Er is veel discussie over deze vraag. Sommige therapeuten die met trauma-overlevenden werken, geloven dat de herinneringen waar zijn omdat ze gepaard gaan met zulke extreme emoties.
Andere therapeuten hebben gemeld dat sommige van hun patiënten herinneringen hebben teruggevonden die niet waar konden zijn (bijvoorbeeld een herinnering aan onthoofding). Sommige groepen hebben beweerd dat therapeuten "herinneringen implanteren" of valse herinneringen veroorzaken bij kwetsbare patiënten door te suggereren dat ze het slachtoffer zijn van misbruik terwijl er geen misbruik heeft plaatsgevonden.
Sommige therapeuten lijken patiënten ervan te hebben overtuigd dat hun symptomen te wijten waren aan misbruik, terwijl ze niet wisten dat dit waar was. Dit werd nooit als een goede therapeutische praktijk beschouwd, en de meeste therapeuten zorgen ervoor dat ze geen oorzaak voor een symptoom suggereren, tenzij de patiënt de oorzaak meldt.
Er is enig onderzoek dat suggereert dat valse herinneringen voor milde trauma's in het laboratorium kunnen worden gecreëerd. In één onderzoek werd gesuggereerd dat kinderen verdwaald waren in een winkelcentrum. Veel van de kinderen gingen later geloven dat dit een echte herinnering was. Het is belangrijk op te merken dat het niet ethisch is om herinneringen aan een ernstig trauma in een laboratoriumomgeving te suggereren.
