Bij klassieke conditionering is de geconditioneerde stimulus een voorheen neutrale stimulus die, nadat hij in verband is gebracht met de ongeconditioneerde stimulus, uiteindelijk een geconditioneerde respons uitlokt.
Hoe werkt een geconditioneerde stimulus?
Ivan Pavlov ontdekte het proces van klassieke conditionering voor het eerst in zijn experimenten met de spijsverteringsreactie van honden. Hij merkte op dat de honden van nature kwijlden als reactie op voedsel, maar dat de dieren ook begonnen te kwijlen wanneer ze de witte vacht zagen van de laboratoriumassistent die het eten afleverde.
De voorheen neutrale stimulus (de laboratoriumassistent) was in verband gebracht met een ongeconditioneerde stimulus (het voedsel) die van nature en automatisch een reactie opwekte (kwijlen). Nadat de neutrale stimulus in verband was gebracht met de ongeconditioneerde stimulus, werd het een geconditioneerde stimulus die in staat was om de geconditioneerde respons op zichzelf te activeren.
Voorbeelden van een geconditioneerde respons
Stel dat de geur van voedsel een ongeconditioneerde stimulus is en een hongergevoel de ongeconditioneerde reactie. Stel je nu voor dat wanneer je je favoriete eten rook, je ook het geluid van een fluitje hoorde.
Hoewel het fluitje niets te maken heeft met de geur van het voedsel, zou het geluid alleen al de geconditioneerde reactie activeren als het geluid van het fluitje meerdere keren met de geur werd gepaard. In dit geval is het geluid van het fluitje de geconditioneerde stimulus.
Het bovenstaande voorbeeld lijkt erg op het oorspronkelijke experiment dat Pavlov deed. De honden in zijn experiment zouden gaan kwijlen als reactie op voedsel, maar na herhaaldelijk de presentatie van voedsel te hebben gecombineerd met het geluid van een bel, begonnen de honden te kwijlen van alleen het geluid. In dit voorbeeld was het geluid van de bel de geconditioneerde stimulus.
Er zijn tal van voorbeelden van hoe neutrale stimuli een geconditioneerde stimulus kunnen worden door associatie met een ongeconditioneerde stimulus. Laten we nog een paar voorbeelden bekijken.
- Slechte burrito: Je eet een burrito als lunch maar wordt kort daarna ziek. Terwijl het voedsel dat je at voorheen een neutrale stimulus was, wordt het een geconditioneerde stimulus door de associatie met de ongeconditioneerde stimulus (ziekte). Als gevolg hiervan kunt u een smaakaversie ontwikkelen waarbij alleen al het idee om hetzelfde voedsel weer te eten ervoor zorgt dat u zich ziek voelt.
- Hond aanval: Je bent op een dag aan het fietsen en wordt aangevallen door een hond. Nu is de plaats waar je werd aangevallen een geconditioneerde stimulus geworden en elke keer dat je die plek passeert, ervaar je angst.
- Hotelbel: Een hotelconciërge begint te reageren elke keer dat hij een bel hoort rinkelen. Omdat de bel wordt geassocieerd met het zien van klanten die hulp nodig hebben, is de bel een geconditioneerde stimulus geworden.
- lunch bel: Studenten horen het geluid van een bel vlak voordat ze worden vrijgelaten voor de lunch. Uiteindelijk zorgt alleen al het geluid van de bel ervoor dat de studenten honger krijgen.