Onderzoekers ontdekten dat gedragsactivering nuttig kan zijn bij het verminderen van vermijding bij mensen met PTSS, het verminderen van symptomen, het verminderen van depressie en het verbeteren van de kwaliteit van leven.
Gedragsactivering
Zoals de naam al aangeeft, is gedragsactivering een gedragsbehandeling. Het richt zich op het veranderen van gedrag om problemen aan te pakken die mensen kunnen ervaren.
Gedragsactivatie is oorspronkelijk ontwikkeld om depressie te behandelen. Het is gebaseerd op de theorie dat mensen met een depressie minder snel in contact komen met positieve of belonende aspecten van hun omgeving.
Een persoon met een depressie kan zich bijvoorbeeld zo slecht voelen dat hij besluit op een dag niet uit bed te komen. Door in bed te blijven, heeft de depressieve persoon echter geen potentieel lonend contact met vrienden en familie, waardoor de depressie blijft hangen of verergeren.
Hoe gedragsactivering werkt
Bij gedragsactivering zijn de belangrijkste doelen het verhogen van het activiteitenniveau (en het voorkomen van vermijdingsgedrag) en het helpen van de patiënt om deel te nemen aan positieve en lonende activiteiten die de stemming kunnen verbeteren.
De patiënt en de therapeut stellen een lijst op van activiteiten die de patiënt waardeert en lonend vindt, zoals het opnieuw contact maken met vrienden of sporten. De therapeut en de patiënt kijken ook naar eventuele obstakels die het bereiken van deze doelen in de weg kunnen staan.
Elke week wordt de patiënt gevraagd om doelen te stellen voor hoeveel activiteiten hij of zij buiten de sessie wil voltooien. Gedurende de week volgt de patiënt vervolgens zijn voortgang bij het bereiken van deze doelen.
Gedragsactivering voor PTSS
Personen met PTSS kunnen dingen vermijden die hen herinneren aan hun traumatische gebeurtenis, waardoor ze zich terugtrekken van anderen en hen ook niet laten leren dat ze met hun angst om kunnen gaan.
Onderzoekers voorzagen 11 veteranen van PTSD gedurende 16 weken van individuele gedragsactiveringstherapie. De veteranen werkten samen met de therapeuten om huidig vermijdingsgedrag te identificeren, evenals lonende en positieve doelen en activiteiten die ze zouden willen nastreven.
De veteranen volgden hun voortgang bij het voltooien van deze doelen en activiteiten tijdens de behandeling. De onderzoekers keken van het begin tot het einde van de behandeling naar verschillen in PTSS-symptomen, depressie en kwaliteit van leven van de veteranen.
Tegen het einde van de 16 weken ontdekten ze dat:
- Meer dan de helft van de veteranen vertoonde een vermindering van PTSS-symptomen.
- Vier veteranen lieten hun depressie verminderen.
- Vier veteranen meldden dat hun kwaliteit van leven was verbeterd.
Hoewel deze studie klein was, waren de bevindingen veelbelovend en tonen ze aan dat gedragsactivering een nuttige manier kan zijn om PTSS te behandelen, vooral met betrekking tot de vermijdingssymptomen.