Mensen zijn al eeuwen verslaafd aan opioïden, maar het gebruik van opioïden is sinds 2000 geëscaleerd met de ontwikkeling en marketing van krachtige pijnstillers die zeer verslavend zijn en een enorm risico op een overdosis met zich meebrengen.
Opioïde-verslaving is een serieus wereldwijd probleem geworden, met opioïde-epidemieën in de Verenigde Staten en andere delen van de wereld.
Verslaving aan opioïde pijnstillers op recept heeft veel gemeen met heroïneverslaving, maar er zijn belangrijke verschillen die van invloed zijn op het soort behandeling dat het meest effectief is.
Opioïdenverslaving is een van de meest uitdagende verslavingen om te overwinnen, maar er zijn behandelingsopties beschikbaar die kunnen helpen bij de fysieke, psychologische en sociale aspecten van stoornissen in het gebruik van middelen.
Evidence-based verslavingsbehandeling
Verslaving is een complexe, langdurige aandoening die zich ontwikkelt bij mensen die er specifiek kwetsbaar voor zijn. Evenzo is de behandeling die nodig is om verslavingen te overwinnen ook complex en veelzijdig.
Als u of een geliefde worstelt met middelengebruik of verslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Bij het overwegen van een verslavingsbehandeling is het belangrijk om vast te stellen dat deze evidence-based is, wat betekent dat de behandeling is onderzocht en effectief is gebleken voor veel mensen met de aandoening.
De behandelingen die in dit artikel worden besproken, worden ondersteund door wetenschappelijk bewijs dat hun effectiviteit aantoont. Houd er echter rekening mee dat een bepaalde behandeling niet altijd voor iedereen werkt, vooral niet wanneer deze wordt gebruikt naast andere noodzakelijke behandelingen.
Om een behandeling effectief te laten zijn, heeft een persoon hulp nodig bij het aanpakken van de fysieke schade, psychologische onderbouwing en fysieke aspecten van verslaving, evenals de sociale oorzaken en gevolgen van hun middelengebruik.
Als alle fysieke, sociale en mentale gezondheidsaspecten van opioïdverslaving niet worden aangepakt, zal de behandeling waarschijnlijk niet succesvol zijn en kan de persoon terugvallen.
Daarom moeten deze behandelingen deel uitmaken van een uitgebreid behandelplan dat consequent wordt gevolgd voor, tijdens en nadat de persoon stopt met opioïden.
Schadebeperking
Harm reduction is een benadering om mensen met een stoornis in het gebruik van opioïden te helpen en is vaak een van de eerste interventies die wordt geprobeerd.
Harm reduction richt zich op het verminderen van de fysieke en sociale schade die mensen die heroïne (en soms andere opioïden) gebruiken, treffen in plaats van op het aanmoedigen van de persoon om te stoppen.
De benadering van schadebeperking is vooral nuttig voor mensen die opioïden injecteren. Het omvat strategieën zoals programma's voor het vervangen van naalden, veilige injectieplaatsen, opioïdvervangende therapieën (zoals onderhoudsprogramma's voor methadon) en naloxon als hulpmiddel voor het ongedaan maken van overdosering.
Harm reduction redt het leven van mensen die anders zouden overlijden aan door bloed overgedragen infecties zoals het humaan immunodeficiëntievirus (hiv), hepatitis en overdosering.
Psychologische behandelingen voor opioïdenverslaving
In de afgelopen decennia zijn psychologische behandelingen geavanceerder geworden. De benaderingen zijn gericht op elke fase van het overwinnen van opioïdenverslaving, van het nemen van de beslissing om te veranderen en te stoppen of het gebruik van opioïden te verminderen tot abstinentie en het voorkomen van terugval.
Er zijn verschillende benaderingen, maar elke benadering moet worden afgestemd op de individuele behoeften van de persoon met een opioïdenstoornis.
Motiverende gespreksvoering en motiverende verbeteringstherapie
Motivatie is de belangrijkste psychologische voorspeller van een effectieve behandeling van opioïdenverslaving. Als iemand niet gemotiveerd is om te stoppen met opioïden, loopt hij een hoog risico op terugval, waardoor hij een groter risico loopt op overlijden door een overdosis.
Om deze reden is motiverende gespreksvoering of motiverende therapie een belangrijke stap om mensen die opioïden gebruiken te helpen zich voor te bereiden om te stoppen voordat ze dit proberen. De aanpak leidt hen door de verschillende stadia van verandering.
Hoewel er enkele mythes zijn over motiverende gespreksvoering, is de behandeling vaak effectief. Motiverende gespreksvoering wordt vaak goed ontvangen door mensen die opioïden gebruiken omdat het een ondersteunende benadering is.
Cognitieve gedragstherapie (CGT)
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een van de meest effectieve behandelingen voor stoornissen in het gebruik van opioïden. Het is ook een zeer effectieve behandeling voor andere psychische stoornissen, waaronder angststoornissen, depressie en trauma, die allemaal samen met opioïdenverslaving kunnen voorkomen.
Als iemand een verslaving aan opioïden heeft en ook een gelijktijdige psychische aandoening heeft, zoals depressie en angst, is CGT vaak een goede psychologische behandeling om mee te beginnen.
Counseling voor stellen (ook wel paren of huwelijkstherapie genoemd) kan een belangrijk onderdeel zijn van een behandelplan voor iemand met een stoornis in het gebruik van middelen, waaronder opioïdenverslaving. Het wordt vaak gebruikt met andere behandelingen.
Koppeltherapie kan nuttig zijn voor stellen die tijdens en na herstel bij elkaar willen blijven, maar ook voor stellen die ervoor kiezen uit elkaar te gaan.
Gezinstherapie
Gezinstherapie kan gezinnen helpen met een lid of leden die te maken hebben met verslaving, maar het is vooral effectief voor adolescenten met stoornissen in het gebruik van middelen.
De basisbenadering richt zich op de dynamiek van het gezin als geheel. De therapeutische aandacht is niet alleen gericht op de persoon die een middel gebruikt; het middelengebruik van een familielid wordt eerder beschouwd als het "symptoom" van een algemene "ziekte" binnen het gezin.
Wanneer het gedrag van een persoon die verslaafd is aan opioïden zijn partners, kinderen of ouders begint te beïnvloeden, kan gezinstherapie nuttig zijn. Soms kan het horen van dierbaren over hun ervaringen een persoon die met middelengebruik te maken heeft, motiveren om hun gedrag te veranderen.
Gezinstherapie kan gezinsleden ook helpen om de persoon te ondersteunen die opioïden wil stoppen, en om elk lid meer bewust te maken van hoe ze onbedoeld hebben bijgedragen aan problemen die zich in het verleden hebben voorgedaan.
Counseling voor stellen
Gezinstherapie wordt veel gebruikt en maakt deel uit van een uitgebreid behandelprogramma. Het kan worden gedekt door een verzekering of particulier verkrijgbaar.
Hypnotherapie
Hypnotherapie is een vorm van psychologische therapie die van nature voorkomende mentale toestanden en therapeutische suggesties gebruikt om mensen met verslavingen te helpen anders over verandering te denken.
Hypnotherapie gebruikt hypnose om mensen op een ethische en verantwoorde manier toegang te geven tot mentale toestanden. Het is niet zoals toneelhypnose, waarbij de suggestieve mentale toestand van een vrijwilliger wordt gebruikt om een publiek te vermaken.
Sommige mensen vinden hypnose effectief om hen te helpen hun eigen psychologische barrières voor verandering te doorbreken. Hypnotherapie kan versterkend en zelfs ontspannend zijn, waardoor iemand meer controle krijgt over zijn gedachten zonder drugs.
Hypnotherapie is echter een slecht begrepen therapie en kan controversieel zijn. Bovendien is de onderzoeksbasis voor werkzaamheid bij verslavingen veel minder dan voor andere gevestigde behandelingen. Als je de methode wilt proberen, zoek dan een therapeut die gekwalificeerd is in hypnotherapie. Houd er rekening mee dat de certificeringsvereisten per rechtsgebied verschillen.
Therapeuten die hypnotherapie gebruiken, rekenen gemiddeld $ 100 tot $ 200 per uur. U zult waarschijnlijk meerdere sessies nodig hebben om uw herstel te ondersteunen.
Neurotherapie
Neurotherapie wordt minder vaak gebruikt, maar er is enig onderzoek gedaan naar het gebruik ervan bij verslavingen en kan een overweging zijn, vooral voor mensen die gesprekstherapie niet nuttig hebben gevonden.
De oorsprong van neurotherapie
Onderzoek bij dieren heeft uitgewezen dat de hersenen kunnen worden getraind om hersengolven te produceren met verschillende frequenties die worden geassocieerd met gezonde psychologische toestanden. Uit de dierstudies bleek ook dat sommige hersengolfpatronen verband houden met kwetsbaarheid voor verschillende psychische aandoeningen, waaronder verslaving.
Tijdens neurotherapie worden elektronische sensoren pijnloos met een geleidende gel op je hoofdhuid bevestigd. Terwijl u ontspant, geeft een computer u feedback over uw mentale toestand.
De feedback is meestal in de vorm van een video die lichter lijkt omdat je hersenen gewenste frequenties produceren en donkerder wanneer het frequenties produceert die verband houden met kwetsbaarheid voor verslaving.
Als alternatief kan de video ook een kleur hebben die in intensiteit toeneemt of afneemt volgens de feedback. Muziek of audiotonen kunnen feedback geven, die luider of zachter wordt, afhankelijk van je mentale toestand.
Hierdoor kun je je hersenen opnieuw trainen. Als de gekozen muziek rustgevend en aangenaam is, kan het een zeer ontspannende ervaring zijn, en een ervaring die mensen die met een verslaving te maken hebben, helpt hun eigen vermogen te ontdekken om zonder drugs toegang te krijgen tot plezierige mentale toestanden.
Momenteel zijn er niet veel beoefenaars van neurotherapie, omdat het niet goed bekend is in de gezondheidsberoepen en er uitgebreide training en dure apparatuur nodig is om de service te verlenen.
Beoefenaars die wel neurotherapie gebruiken, zijn echter meestal zeer toegewijd en geloven in het potentieel om mensen met een verslaving te helpen die niet goed hebben gereageerd op andere behandelingen.
Als u neurotherapie overweegt, kies dan een behandelaar die is gecertificeerd door de Biofeedback Certification International Alliance (BCIA). U kunt verwachten dat u gemiddeld $ 100 tot $ 200 per uur betaalt, en u zult waarschijnlijk meerdere sessies nodig hebben.
Twaalf Stappen Facilitering
Twaalfstappenfacilitering is een strategie die is gebaseerd op de veronderstelling dat betrokkenheid bij een wederzijdse steungroep zoals Narcotics Anonymous (NA) of Anonieme Alcoholisten (AA) individuen kan helpen om onthouding te bereiken en te behouden.
Hoewel er enig bewijs is dat de aanpak effectief is voor de behandeling van alcoholmisbruik en afhankelijkheid, is het bewijs van de werkzaamheid ervan voor de behandeling van opioïdafhankelijke personen beperkt.
Groepen kunnen ook enkele risico's met zich meebrengen: omdat ze geen geformaliseerde behandeling zijn, kunnen deelnemers bijzonder kwetsbaar zijn voor roofzuchtige individuen. Deze mensen kunnen misbruik maken van leden door drugs aan de groep te verkopen of de groep te gebruiken om drugs te verkopen.
Groepen kunnen echter ook ondersteunende, veilige ruimtes zijn voor mensen in herstel. Veel leden profiteren van nieuwe vriendschappen en nuchtere activiteiten die plaatsvinden in onderlinge steungroepen.
Twee voorbeelden zijn NA en AA, dit zijn programma's die gebaseerd zijn op de acceptatie van de chroniciteit van een stoornis in het gebruik van middelen als een ziekte, overgave aan een hogere macht en gemeenschap tussen onthoudingen. Vergaderingen zijn gratis bij te wonen en worden elke dag gehouden op locaties over de hele wereld.
Beheer van onvoorziene gebeurtenissen
Contingency management wordt soms gebruikt wanneer personen met stoornissen in het gebruik van middelen de opdracht krijgen om door een werkgever of de rechtbank te worden behandeld.
In dit systeem van contingentiebeheer leidt het niet naleven van de behandeling tot baanverlies, gevangenisstraf en reputatieverlies.
Contingency management kan worden gekoppeld aan positieve of motiverende prikkels, waarbij deelnemers geld of vouchers kunnen verdienen voor het voldoen aan het programma.
Medische behandelingen voor opioïdenverslaving
Als u kiest voor een medische behandeling voor verslaving, heeft u verschillende opties. Ze kunnen worden gecombineerd met andere vormen van behandeling of u moet er misschien meer dan één proberen om er een te vinden die voor u werkt.
Buprenorfine
De eerste behandelingslijn is op kantoor gebaseerde farmacologische of medicamenteuze behandeling (MAT) met buprenorfine. De sublinguale medicatie werkt door opioïde-receptoren in de hersenen te blokkeren, waardoor ontwenningsverschijnselen van opioïden worden voorkomen zonder dezelfde hoeveelheid sedatie of euforie te veroorzaken die wordt ervaren bij pure opioïde-agonisten.
Onderhoudstherapie met buprenorfine wordt toegediend via een kliniek of een individuele arts. Artsen hebben een vergunning of DEA-ontheffing nodig om buprenorfine of Suboxone (buprenorfine plus naloxon) voor te schrijven om injectie te ontmoedigen.
Patiënten die buprenorfine of methadon blijven gebruiken, stappen niet over op een ander misbruikend middel; in plaats daarvan gebruiken ze een effectieve behandeling die is voorgeschreven door een gekwalificeerde arts.
Mensen die deze behandelingen gebruiken, zijn vaak in staat om relaties te herstellen, banen te behouden en lopen een lager risico op straatcriminaliteit, geweld en hiv. De medicatie helpt hen de stabiliteit te bereiken die een volledigere deelname aan gedragsinterventies en andere vormen van psychologische therapie mogelijk maakt.
methadon
Methadon is een synthetisch opioïde dat de effecten van pijn op het zenuwstelsel verandert zonder de euforie en sedatie die gepaard gaan met heroïne en opioïde drugs.
Mensen die verslaafd zijn aan opioïden, zoals heroïne, kunnen fysiek worden gestabiliseerd op methadon, waardoor ze in therapie kunnen gaan om de onderliggende oorzaken van hun verslaving te behandelen.
Methadon is een effectieve behandeling voor ontwenning van opioïden en wordt gebruikt bij de medicamenteuze behandeling van ernstige opioïdenverslaving. Het wordt meestal oraal, in vloeibare vorm of als tablet of wafel ingenomen. Het wordt meestal afgegeven via een door de overheid goedgekeurd programma.
Naltrexon
Naltrexon is een andere farmacologische therapie voor afhankelijkheid van opioïden. Het blokkeert de opioïde-receptoren volledig. Het voorkomt de high die opiaatgebruikers over het algemeen ervaren bij gebruik. Als gevolg hiervan houden mensen die opioïden gebruiken soms niet van het effect.
Naltrexon wordt minder vaak gebruikt dan andere behandelingen en gebruikers van opioïden merken dat ze het meestal alleen gebruiken als hun motivatie om te stoppen hoog is.
De langwerkende injectie, Vivitrol, is een vorm van naltrexon die de naleving vergemakkelijkt. Het vereist maandelijkse injecties.
Een specialist kiezen
Als u te maken heeft met een stoornis in het gebruik van opioïden, kan een specialist in de geestelijke gezondheidszorg of verslavingszorg u helpen bij het bepalen van de volgende stappen. Uw kansen op succes zijn sterk afhankelijk van uw motivatie om te veranderen.
Professionals in verslavingszorg hebben doorgaans in zekere mate een vergunning, maar de staatswetten variëren met betrekking tot de kwalificaties die deze personen moeten hebben voor licentieverlening.
In sommige rechtsgebieden en staten zijn er weinig (of geen) vereisten voor onderwijs en training in de behandeling van stoornissen in het gebruik van middelen. Het is mogelijk dat professionals geen training voor verslavingszorg hoeven te volgen.
Verschillende websites bieden bronnen die u kunt gebruiken om behandelingsdiensten te vinden, inclusief bronnenlijsten die worden bijgehouden door overheidsinstanties zoals SAMSHA.
Artsen die gecertificeerd zijn bij de American Board of Addiction Medicine, of degenen die jarenlang trainen in een algemene psychiatrie-residentie, hebben een goed begrip van de verslavingsziekte.
Daarnaast kunnen er huisartsen zijn, met name degenen die werken in gemeenschappen met veel opioïdengebruiksstoornissen, die zeer goed geïnformeerd en bekwaam zijn in het behandelen van opioïdengebruiksstoornissen.
Zoek een onafhankelijke professional die er financieel niet bij gebaat is om een aanbeveling te doen voor een specifiek programma of een groep programma's. Het is nuttig om een professional te raadplegen die een brede kennis heeft van alle behandelingsopties in plaats van de eigenaar van een behandelingsfaciliteit.
Een grondige beoordeling door een professional die is opgeleid in de evaluatie van stoornissen in het gebruik van middelen, moet een verkenning omvatten van uw gebruikspatronen, de hoeveelheid gebruikte middelen, de gevolgen van uw gebruik, black-outs, juridische of werkgerelateerde problemen en aanvullende gegevens, waaronder genetische factoren, familiegeschiedenis, trauma, copingvaardigheden en ondersteunende systemen.
Sommige verslavingsprofessionals vragen om met familieleden of goede vrienden te praten om een objectiever beeld te krijgen van het gebruikspatroon van de patiënt. Er zijn veel factoren die een zorgverlener kunnen helpen bij het vinden van het beste individuele behandelplan. Het is belangrijk om een plan af te stemmen op de overtuigingen van het individu en op de medische wetenschap.
Discussiegids voor opioïdenverslaving
Ontvang onze afdrukbare gids om u te helpen de juiste vragen te stellen bij uw volgende doktersafspraak.
Download PDF
Een woord van Verywell
Hoewel het een moeilijke stap kan zijn om een behandeling voor een stoornis in het gebruik van opioïden te zoeken, en het soms meerdere behandelingen en zelfs terugvallen kan vergen om abstinent te worden, zult u waarschijnlijk geen spijt krijgen van de beslissing. Er zijn veel inspirerende verhalen van mensen die een stoornis in het gebruik van opioïden hebben overwonnen en naar voren zijn gekomen met een hernieuwde waardering voor het leven.