Vanaf het einde van de 19e eeuw tot recent waren er slechts twee mogelijke seksuele geaardheden: hetero en homo/lesbisch. Biseksuelen, panseksuelen en andere queer-oriëntaties hebben onlangs het scala aan seksuele geaardheidsidentiteiten uitgebreid.
Onze samenleving verwacht echter nog steeds dat mensen heteroseksueel zijn - een fenomeen dat heteronormativiteit wordt genoemd. Kortom, de samenleving behandelt heteroseksuelen als normaal en onopgemerkt, terwijl mensen die niet heteroseksueel zijn extra kritisch worden bekeken, geseksualiseerd en gestigmatiseerd worden.
Het is dus voorspelbaar dat mensen met verlangens en gedragingen van hetzelfde geslacht misschien nog steeds als heteroseksueel willen worden gezien, al was het maar om alle negatieve gevolgen van 'coming out' als niet-hetero te vermijden. Wat is deze nieuwe categorie van heteroflexibiliteit en wat betekent het?
De geschiedenis
Seksuele geaardheidscategorieën verschenen aan het einde van de 19e eeuw, met de uitvinding van de woorden 'homoseksualiteit' en 'heteroseksualiteit'. Vóór de uitvinding van deze woorden, homoseksueel handelt waren verboden - er was geen woord voor het identificeren als een persoon die seks had met mensen van hetzelfde geslacht.
In zijn beroemde boek 'Gay New York' beschreef historicus George Chauncey hoe New Yorkse mannen in het begin van de 20e eeuw seksuele relaties konden hebben met andere mannen zonder hun identiteit als 'mannen' te verliezen (wat destijds synoniem was met heteroseksueel).
Zolang een man zich mannelijk kleedde en gedroeg en de indringende partner was, was het acceptabel om gemeenschap te hebben met andere mannen. Mannen die zich vrouwelijk gedroegen en de ontvangende partner waren, werden 'feeën' genoemd in plaats van homo's. Het ging allemaal om genderprestaties, in plaats van aantrekkingskracht.
Naarmate de 20e eeuw vorderde, kregen ideeën over heteroseksualiteit en homoseksualiteit echter de overhand als identiteiten.
Met andere woorden, seks hebben met mensen van hetzelfde geslacht werd meer dan een handeling: het was iets dat iemand was, in plaats van iets dat iemand gewoon deed - een identiteit boven een activiteit.
Deze categorieën zijn de afgelopen honderd jaar min of meer flexibel geweest. De jaren '60 en '70 waren losser in termen van seksuele experimenten en identiteit, terwijl de jaren '80 en '90 een terugkeer zagen van duidelijke, rigide grenzen rond de acties die acceptabel waren van heteroseksuelen en homoseksuelen.
Heteroflexibiliteit vandaag
In de afgelopen jaren hebben sociale wetenschappers een terugkeer gezien naar flexibele opvattingen over wat het betekent om heteroseksueel te zijn. Recent onderzoek door sociale wetenschappers Carillo en Hoffman suggereert dat mannen die af en toe seks hebben met andere mannen de categorie "heteroseksualiteit" kunnen uitbreiden met hun gedrag.
Meestal doen ze dit in termen van het ontkennen van hun aantrekkingskracht op mannen en praten over seks met mannen als alleen voor het plezier, wanneer vrouwen niet beschikbaar zijn, of als een perversie. Dit onderzoek concludeert dat in plaats van over te schakelen naar een biseksuele identiteit, deze mannen de definitie van heteroseksueel veranderen in occasionele seksuele handelingen met mannen -iets dat veel lijkt op de vroege 20e-eeuwse New Yorkers die Chauncey bestudeerde.
Zolang deze mannen volhouden dat ze zich niet inherent tot mannen aangetrokken voelen en zich typisch mannelijk gedragen, behouden ze hun heteroseksualiteit en voorrecht.
Heteroflexibiliteit als oriëntatie
Heteroflexibiliteit als oriëntatie is verwant aan categorie 1 en 2 op de Kinsey-schaal, waarbij 0 "uitsluitend heteroseksueel" is en 6 "uitsluitend homoseksueel". critici hebben betoogd dat heteroflexibel gewoon een ander woord is voor biseksualiteit.
Het voordeel van jezelf heteroflexibel te noemen in plaats van biseksueel is natuurlijk het ontbreken van stigma.
Hoewel onderzoek van Carillo en Hoffman het belangrijkste verschil tussen biseksuele en heteroflexibiliteit aan het licht brengt: heteroflexibele mensen beweren soms dat ze zich gewoonlijk niet aangetrokken voelen tot mensen van hetzelfde geslacht. Dit roept interessante vragen op.
Seks hebben zonder aantrekkingskracht
Veel mensen hebben seks met mensen tot wie ze zich niet aangetrokken voelen, en hebben zelfs van die seks genoten. Het kan vele redenen hebben: ze huurden bijvoorbeeld een sekswerker in, of ze hadden seks met een beschikbare partner uitsluitend voor hun eigen plezier.
Dit betekent dat heteroflexibele mannen zich niet tot mannen aangetrokken hoeven te voelen om seks met hen te willen hebben. In sommige gevallen kunnen ze echter ook hun aantrekkingskracht ontkennen om het label homoseksueel te vermijden. Het is moeilijk voor wetenschappers om de twee te scheiden.
Wat maakt iemand homoseksueel?
Sommige mensen denken dat één daad van homoseksualiteit iemand automatisch homoseksueel maakt - dit is duidelijk niet het geval. Biseksuelen hebben seks met mensen van hetzelfde geslacht zonder homoseksueel te zijn. Heteroseksualiteit, biseksualiteit en homoseksualiteit zijn identiteiten die een persoon kiest, niet iets dat inherent is aan een persoon, zoals blauwe ogen of tien tenen.
Daarom kan men een heteroseksuele identiteit kiezen en toch seks hebben met mensen van hetzelfde geslacht. Dit is de reden waarom sociale wetenschappers drie verschillende categorieën hebben gecreëerd:
- Seksuele geaardheid identiteit (wat je jezelf noemt)
- Seksueel gedrag (wat je doet)
- Seksuele aantrekkingskracht (tot wie je je aangetrokken voelt)
Deze drie dingen kunnen (en doen vaak) verschillende patronen vertonen tussen individuen en gedurende de levensloop van elk individu.
Ethische vragen
Het onderzoek naar heteroflexibiliteit roept een derde vraag op - deze ethische. Is het oké voor mensen die seks hebben met anderen van hetzelfde geslacht om nog steeds te beweren heteroseksueel te zijn?
Een veelgehoorde kritiek op de term heteroflexibiliteit is dat het dubbele uitwissing en bi-onzichtbaarheid in stand houdt. Dergelijke kritiek suggereert dat mensen zich identificeren als heteroflexibel omdat ze zich ongemakkelijk voelen om biseksueel of panseksueel genoemd te worden.
Sommigen suggereren dat het label van heteroflexibiliteit mensen het comfort kan geven om attracties van hetzelfde geslacht te verkennen. Dit kan echter degenen die zichzelf omschrijven als heteroflexibel het gevoel geven dat hun identiteit minder valide is; en slechts een stopplaats op de reis naar het omarmen van een ander queer-label.
De strijd om niet-heteroseksuele mensen te erkennen en te omarmen als volwaardige mensen is nog steeds aan de gang. Velen kunnen nog steeds niet trouwen, worden gevangengezet of zelfs vermoord vanwege hun seksuele geaardheid. Seksueel kunnen omgaan met mensen van hetzelfde geslacht en al deze negatieve gevolgen vermijden, voelt als verraad aan degenen die hun hele leven hebben gevochten tegen discriminatie en stigmatisering.
Hoewel het gemakkelijk te begrijpen is waarom iemand veilig wil blijven en geweld wil vermijden door zijn/haar niet-heteroseksualiteit geheim te houden, is het moeilijker om iemand te accepteren die de vrijheid wil om seks te hebben met mensen van hetzelfde geslacht zonder te maken te hebben met al het stigma.
Natuurlijk, als we in een samenleving zouden leven die niet-heteroseksuele oriëntaties net zo volledig accepteerde als heteroseksuelen, zouden we dit probleem niet hebben. Mensen zouden vrij zijn om seks en relaties na te streven met wie ze maar willen, zonder stigma of geweld. We zijn echter ver verwijderd van dit ideaal. Heteroflexibiliteit maakt het in zekere zin moeilijker voor niet-heteroseksuelen om hun mensenrechten te beschermen en veilig te blijven.
Een woord van Verywell
Uiteindelijk is heteroflexibel slechts één manier om iemand te beschrijven die zich identificeert als niet-heteroseksueel. Labels kunnen in sommige opzichten nuttig zijn: ze kunnen mensen helpen hun eigen identiteit te omarmen en een gemeenschap van steun te vinden. Recente peilingen suggereren dat de jongere generatie zich misschien meer op haar gemak voelt niet identificeren door een rigide seksualiteitsdichotomie; uit een recent onderzoek bleek dat onder Amerikanen tussen de 13 en 20 jaar slechts 48% zichzelf identificeerde als uitsluitend heteroseksueel
In plaats van te stressen over de labels die mensen kiezen, is het allerbelangrijkste om alle individuen in de LTBTQ+-gemeenschap te ondersteunen om ervoor te zorgen dat iedereen zich veilig, geaccepteerd en ondersteund voelt.
Wat betekent niet-binair?
